Hoek - Brown
Kryterium wytrzymałości Hoek’a-Brown’a opisuje zniszczenie masywu skalnego (na podstawie przeprowadzonych analiz setek konstrukcji podziemnych i zboczy skalnych) jako:
gdzie: | σ1ef | - | naprężenie główne podczas zniszczenia skały |
σ3ef | - | naprężenie drugorzędne podczas zniszczenia skały | |
σc | - | wytrzymałość skały nienaruszonej na proste ściskanie | |
σci | - | jednoosiowa wytrzymałość na ściskanie nienaruszonych fragmentów skały | |
mb,s | - | nieliniowa stała materiałowa zależna od jakości skały | |
a | - | współczynnik zależny od spękania skały |
Podstawowe parametry zmodyfikowanego modelu Hoek’a-Brown’a powinny być wyznaczone na podstawie badań laboratoryjnych i terenowych. W celu przybliżenia tego modelu, przedstawiamy krótką listę zakresów poszczególnych parametrów. Jeżeli znana jest klasyfikacja skał z wykorzystaniem GSI, istnieje wówczas możliwość wyznaczenia parametrów H-B przez program.
W rzeczywistej analizie, parametry H-B są przekształcane do parametrów M-C. Procedura rozwiązania jest wówczas identyczna z kryterium Mohr'a-Coulomb'a.
Do przekształcenia parametrów Hoeka-Browna wykorzystywane jest rozwiązanie według Hoeka, Carranza-Torresa i Corkuma (2002) w przypadku analizy stateczności zbocza skalnego:
Kąt tarcia wewnętrznego φ:
Spójność (wytrzymałość na ścinanie) c:
gdzie:
Maksymalna wartość mniejszego naprężenia głównego σ‘3max jest sformułowana w postaci:
gdzie: | γ | - | ciężar jednostkowy gruntu |
H | - | wysokość zbocza skalnego |
Literature:
Stability analysis of rock slopes with a modified Hoek-Brown failure criterion, ANG Xiao-Li ; LIANG LI ; YIN Jian-Hua International journal for numerical and analytical methods in geomechanics. ISSN 0363-9061, 2004, vol. 28, no2, pp. 181-190.
Hoek E, Carranza-Torres CT, Corkum B.: Hoek–Brown failure criterion—2002 edition. Proceedings of the 5th North American Rock Mechanics Symposium, Toronto, Canada, vol. 1, 2002, pp. 267 – 273.