Schodkowa powierzchnia poślizgu
Jeżeli bryła skalna zawiera układ równoległych nieciągłych pęknięć nachylonych do górnego lica skały, a drugi układ jest niewyróżniony, wówczas istnieje możliwość rozważenia formacji schodkowej (poszarpanej) powierzchni poślizgu w bryle skały. Powierzchnię tą można wprowadzić do programu za pomocą teorii Calla i Nicholas’a, która zwiększa opór na schodkowej powierzchni poślizgu o Δτ.
gdzie: | σn | - | normalne naprężenie działające w kierunku normalnym do powierzchni poślizgu |
ν | - | kąt falistości | |
T | - | efektywna wytrzymałość na ścinanie stopni w nienaruszonej skale | |
k | - | część wysokości ht powiązana ze schodkami nienaruszonej skały (nie utworzone przez drugorzędny układ płaszczyzn) | |
ht | - | normalna wysokość schodkowego klina spoczywającego na nachylonej powierzchni głównego układu nieciągłych płaszczyzn | |
T0 | - |
Schodkowa powierzchnia poślizgu
Literatura:
W.S. Dershowitz, H.H. Einstein - Characterizing rock joint geometry with joint system models Journal Rock Mechanics and Rock Engineering, Springer Wien ISSN 0723-2632 , Issue Volume 21, Number 1 / January, 1988 Pages 21-51.